ترورریست رمضان 1443 حرم رضوی، افغانستانی نیست

بدون تردید حادثه روز سوم رمضان در حرم امام رضا (ع) بسیار تلخ و ناگوار بوده و محکوم است.

با آنکه تا هنوز علت اصلی قتل، انگیزه اصلی حمله، عوامل دخیل در قضیه، هویت ضارب، از سوی مراجع ذی صلاح، مشخص نشده است اما با کمال تاسف و تاثر، اکثر همشهریها از سرک و پچک، به اعلامیه دادن، سر و صورت زدن، نظردادن، عذرخواهی و قضاوت زود هنگام، مسابقه راه اندخته اند! همچنین در برخی قضایای دیگر برعکس بدون دلیل، اعتراض و واویلا راه می اندازند!

آیا فرضیه های دیگری وجود ندارد؟؟!!

لباس ضارب معیار نیست چون لباس مشترک بین هندوستان، پاکستان، بلوچستان ایران، تاجیکستان و افغانستان است!

شناسنامه نیز معیار نیست پاکستانیها عربها، چچنیهای تروریست، سالها در افغانستان لانه کرده اند به قول خود دولت کرزی که سه میلیون خارجی از کشور بی در و پیکر افغانستان شناسنامه گرفتند مگر اسامه بن لادن و عبدالمالک ریگی تذکره افغانی نداشتند؟

اگر فرضا افغانی باشد چه مشکلی پیش می آید؟ مگر خود ملت افغانستان هر روز در مکاتب و مساجد، قربانی تروریست نیستند؟ سایر کشورها تروریست ندارند؟ اگر افغانی باشد بهتر است تا دنیا بیدار شود که ما در این سالها از دست ترویستها چه کشیدیم و میکشیم!!

ما کی سر عقل می آییم!؟؟ فاعتبروا یا اولی الالباب؟؟

راه رسیدن به بهشت

امام رضا(ع)

هر که از خدا بهشت خواهد و در برابر سختی ها پایداری نورزد بی گمان خود را ریشخند کرده است.

(بحار؛ 75:356)

 حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَکَارِهِ وَحُفَّتِ النَّارُ بِالشَّهَوَاتِ

بهشت با سختی‌ها در آمیخته شده است و جهنم با شهوات.

انسان بایستی در برابر گناه و شهوات استقامت به خرج بده و نسبت به انجام واجباتی که خدا میخواد صبور باشه و کسی که طالبه بهشته ولی در مقابل گناهان استقامت و تلاش، و نسبت به واجبات صبر نداره، خودش رو مسخره کرده؛ چرا که بهشت معلول تلاش انسانه هر چند بهشت را به بها نمی‌دهند به بهانه می‌دهند.

امام محمد باقر(ع)

بهشت آمیخته به سختی ها و صبر و بُردبارى ( در برابر گناه و تحمل مشکلات) است، پس هر کس در دنیا بر سختى‏ ها شکیبا و صبور باشد، وارد بهشت مى‏ شود.

و جهنّم آمیخته به شهوات و خوشگذرانی هاست. پس هرکس خواسته‏ ها و شهوات نفس خود را تأمین کند، وارد آتش مى‏ شود. .

(اصول کافی،جلد73،صفحه2)

خدایا! یاغی نیستیم

روزی مرحوم آخوند کاشی مشغول

   وضوگرفتن بودند..

که شخصی باعجله  آمد، وضو گرفت و به داخل اتاق رفت و به نماز ایستاد...

با توجه با این که مرحوم کاشی خیلی بادقت وضو می گرفت و همه آداب و ادعیه ی وضو را بجا می آورد؛ قبل از اینکه وضوی آخوند تمام شود، آن شخص نماز ظهر و عصر خود را هم خوانده بود...!

به هنگام خروج، با مرحوم کاشی رو به رو شد.

ایشان پرسیدند:

چه کار می کردی؟ ....

 گفت: هیچ.

فرمود: تو هیچ کار نمی کردی!؟

گفت: نه!  (می دانست که اگر بگوید نماز می خواندم، کار بیخ پیدا می کند)!

آقا فرمود: مگر تو نماز نمی خواندی!؟

 گفت: نه!

آخوند فرمود: من خودم دیدم داشتی نماز می خواندی...!

گفت: نه آقا اشتباه دیدید!

سؤال کردند: پس چه کار می کردی؟

گفت: فقط آمده بودم به خدا بگویم من یاغی نیستم، همین!

این جمله در مرحوم آخوند (رحمة الله علیه) خیلی تأثیر گذاشت...

تا مدت ها هر وقت از احوال آخوند می پرسیدند،  ایشان با حال خاصی می فرمود:

 من یاغی نیستم

واقعا روزه خوری، یاغی گری است

 خدایا ما خودمون هم می دونیم که عبادتی در شان خدایی تو نکردیم... نماز و روزه مان اصلاً جایی دستش بند نیست!...

فقط اومدیم بگیم که:                        

خدایا ما یاغی نیستیم....

بنده ایم....

اگه اشتباهی کردیم مال جهلمون بوده.....

لطفا همین جمله را از ما قبول کن.

خاطره خواندنی از مخالفت با «سیزده بدر»

مانده بودم که به بچه ها چطوری به فهمانم که وصل به ماه روزه، بهتر از «سیزده بدره»؟

حالا دخترم که به تکلیف رسیده و چند سالی است الحمد لله با باباش هم سحر است؛ ولی پسرم که هنوز به تکلیف نرسیده چه گونه بی فهمانم ؟

دخترم که چند روزی، روزه قضایی سال گذشته را پشت سرم کرد و قبل از «سیزده بدر» تمام کرد که بالاخره برویم کوه؛ پسرم که کوله پشتی شو بسته بود برای کوه رفتن.

حالا درست که از منظر دینی، وصل کردن شعبان به ماه رمضان مستحب است و خوب است؛ ولی بچه ها که این حرف ها سرش نمی شود و تازه برای خودشان کل دلیل دارد از جمله دخترم که می گفت:

بابا! دگه امسال خیلی مخ مان داغ کرده، از این طرف که تا همین یک روز مانده به ماه رمضان روزه گرفتم، از آن طرف هم که بلافاصله بعد از سیزده ، مدارس حضوری می شود و ماه رمضان هم همان روز چهارده هم سر میرسد و بدتر از آن دو هفته بعدش هم امتحانات شروع می شود!! پس برای رفع خستگی و آمادگی برای درس و امتحان و روزه ، «سیزده بدر» بزنیم برویم کوه!!.

گفتم: جان بابا ! ما رفتیم کوه، مثل سال 1395، که تو مقلد آیت الله مکارم شیرازی بودی و ایشان هم عید اعلام نکرد؛ تو باید روزه می گرفتی و ما می خوردیم !! نزدیکی های ظهر بود که دایی ات زنگ زد آیت الله مکارم هم عید اعلام کرده است. امروز هم رفتیم کوه و نزدیکی های ساعت10 یا 11 ... اعلام شد که رمضان است، چه کار کنیم ؟ آن وقت میتوانی 61 روز، روزه بی گیری ؟!

گفت: آخر بالاخره فردا «سیزده بدر» است و یکی از آداب و رسوم کهن ایرانی ها است، خدا قربانش برم، نمی تونیست، ماه روزه را کمی آن طرفتر هول بده !!

گفتم: دخترم ! خدا که تابع آداب و رسوم ما نیست؛ اصلا خدا پیامبر فرستاد که این آداب و رسوم خرافاتی را از بین بی برد ... همین جان بود که سخن امام رضا علیه السلام به یادم آمد :  رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا  .

قُلْتُ کَیْفَ یُحْیِی أَمْرَکُمْ ؟؟!

قَالَ یَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ یُعَلِّمُهَا النَّاسَ فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ کَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا

 اباصلت هروی گوید امام رضا (ع)  فرمود: خداوند رحمت کند آنکس که امر ما را زنده نماید.

اباصلت گوید من از ایشان پرسیدم آخر چگونه امر شما را زنده کند؟!؟

امام  ع فرمود :با فراگیری تعالیم ما و یاددادن و رساندن ان به مردم چرا که اگر مردم محاسن و برتری کلام و روش ما را میدانستند  بدون شک از ما تبعیت میکردند.

خوب «اگر مردم محاسن و برتری کلام معصومین را میدانستند  بدون شک تبعیت میکردند.» حال اگر محاسن کلام خدا بشنوند که به طریق اعلی تبعیت خواهند نمود.

جان بابا ! کفار مشرکین هم برای مخالفت شان پیامبر و دستورات خدا همین حرفو میزد:

وَ إِذا قیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَیْنا عَلَیْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یَعْقِلُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ[بقره/170]

و هنگامى‌که به آنها گفته ‌شود: «از آنچه خدا نازل کرده‌ است، پیروى کنید». مى‌گویند: «نه، ما از آنچه پدران خود را بر آن یافتیم، پیروى مى‌نماییم». آیا اگر پدران آنها، چیزى نمى‌فهمیدند و هدایت نمى‌یافتند [باز هم باید از آنها پیروى کنند]؟!

این « سیزده بدر» نیز از بزرگترین اشتباهات پدران کهن ایران است ...

شب وقت شام خوردیم؛ دخترم گفت: بابا! غذا برای سحری هم داریم؛ یادت نرود که مرا هم بدار نمایی !!