هولوکاست واقعی اسلامی

(قسمت اول از گزارش مراسیم هوکاست اسلامی)

هولوکاست واقعی اسلامی که امروز در پاره چنار واقع در ایالت سرحد پاکستان بوسیله طالبان پشتون رقم می خورد، تازه گی ندارد. بلکه سابقه تاریخیی آن همپای فاشست های نازی است. در اواخیر قرن 19 میلادی دقیقاً در سالهای 1890 تا  1893 میلادی بوسیله همین قوم فاشست پاکستانی پشتون که بیشتر همین منگلی ها بودند، با رهبریت سلطان جاری افغان، بنام عبد الرحمن از قوم پشتون، خیلی بدتر با وسعت عمیق تری - که این جا جای بیانش نیست – رقم خورد. باز هم بار دگر همان تراژدی بوسیله همان قوم فاشست با رهبریت علنی ملاعمر و رهبریت منافقانه گلبدین حکمتیار با کمک های بی شائبه عربستان سعودی و امارات متحده از کنال القاعده بدست گروهک طالبان در بامیان تکرار شد.

آری ! وقت بنده از برگزاری مراسیم یاد بود هولوکاست واقعیی پاره چنار اطلاع پیدا کردم، به خاطر درد مشترک که با مظلومین پاره چنار دارم، خیلی زود تر از شروع مراسیم فوق خودم را آن جا رساندم. فجایعی را که نمایندگان و سخن گویان مردم مظلوم پاره چنار می گفتند، واقعاً در نوع خود وحشت ناک بود. وقت که فلم جنایات های طالبان علیه مردم پاره چنار را گذاشتند تمام حضار به گریه در آمدند! آخر خیلی وحشتناک بود، خیلی وحشتناک! باور به خدایی واحد یگانه داشته باشید که هیچ اسرائیلی چنین جنایت های را علیه مردم فلسطین با تمام قساوتهای شان مرتکیب نشده اند! البته باید توجه داشته باشید که این جنایت های امروز طالبان که در واقع همان گروهک صحابه منحله دیروز هستند، برای اولین بار نیست که اتفاق می افتد؛ بلکه این جنایات بوسیله نازیست های پشتون به اسطلاح سنی سابقه تاریخی بیش از یک قرن دارد. گرچند امروز دها تن مردم بی گناه پاره چنار را به جرم شیعه بودند، سر می برند و دست و پای شان را قطع می کنند و مُثله شان می کنند و حتی دو سه مورد را در فلم نشان داده شد که زبان چند جوان شیعه به جرم شیعه بودن بوسیله طالبان قطع بود. قطع زبان بوسیله طالبان برایم تازگی داشت. وقت آمدم جریان قطع زبان را به همسرم گفتم، او گفت : طالبان، هزاره شیعه ای را به همین صورت مُثله زبانش را قطع کرده بود که چند روز جنازه اش در بیابان مانده بود؛ وقت آوردند حتی برخی سنیان هم گریه کردند!

 بد تر از فاجعه پاره چنار پاکستان، هلوکاست واقعی که بوسیله نازیست های پشتون رقم خورد، در سالهای 11890 تا 11893 بود که از سرهای شهدای مظلوم شعیان هزاره در افغانستان مناره ساختند، که در افغانستان، مشهور به مناطق کله منار می باشد و سابقه تاریخی دارد. این قوم نازیست پشتون به این هم اکتفاء نکردند، بعد از تسلط به مناطق شیعه نشین، تمام سران و بزرگان مردم هزاره را به شهادت رسانده و مردان و زنان شان را به بردگی گرفتند !! بلی! پشتون فاشیست از ما هزاره های شیعه برده گرفتند، سالهای سال مردم مظلوم هزاره، به عنوان برده، در بازار های قند هار و کابل و پاکستان رسماً خرید فروش می شدند!! بیشتر هزاره های موجود در پاکستان، مثل سیاه پوستاه امریکا، از نسل و نژاد همین بردگان هستند! تصرف زمین های مردم مظلوم هزاره، از زمان عبد الرحمن خان، آن سلطان جائر پشتون تا همین زمان سلطنت ظاهر شاه خائن - که او را نابجا بابای ملت نامدند- ادامه داشت و حتی در زمان جمهوریت داود که او هم یک پشتون بود، کماکان ادامه داشت. تازگی در بهار سال 1386 و 1387 در سایه حکومت به اصطلاح دموکراسی کرزی با پوشیش کوچی ( عشایر ) همان پشتون های نازیسم به مناطق شیعه نشین، با کمک طالبان حمله بردند، دها نفر از شعیان مظلوم خطه بهسود را به خاک خون کشیدند و سربریدند، مزارع شان را خراب کردند، اموال دارایی و مواشی شان را به سرقت بردند، خانه های شان را آتش زدند. کرزی، همین مدعی دموکراسی، به نیروهای خارجی موجود در کابل، نسبت به تظاهرات شعیان در بهار امسال گفته بود که این ها ( یعنی هزاره ها شیعه ) وابسته به طالبانند و می خواهند علیه حکومت او کودتاکنند !!!.

من در فاجعه اسف ناک پاره چنار گریه نکردم !

آری ! فاجعه پاره چنار پاکستان درد ناک است و جای گیریه و زاری دارد؛ به قول برادر هنرمند مستند ساز ما که در آن مراسیم گفت : علی به مناسبت در آوردن خلخال از پای زن غیر مسلمان بوسیله لشکریان معاویه گفت : جا دارد مسلمان از این درد بی میرد. در فاجعه پاره چنار که باید خون گریست و تمام حضار در "همایش"، هنگام سربریدن یک شیعه مظلوم بوسیله طالبان ممسوخ شده گرستند و از وحشت ناک بودن آن سحنه حتی سر های شان را پاین انداختند تا نبنند !! ولی من گریه نکردم، چون من همین دیروز خیلی جنایت های بدتر از این را علیه شعیان مظلوم افغانستان بوسیله همین طالبان فاشست پشتون دیدم، هر روز هم همین طالبان در افغانستان نه تنها شعیان را که حتی تاجکان را هم سر می برند. همین اربعین امام حسین(ع) مراسیم ختم یکی از هموطنان تاجک ما در رباط کریم برگزار شده بود که ایشان جلو چشم خانواده اش در کابل بوسیله طالبان سربریده شده بود.