دلیل نادرستی انتقاد آنها این است که نمی دانند؛ مجاهد های آموزش دیده افغان در پاکستان همانند گروه جمعیت و حزب اسلامی ... در طول جهاد، بویژه بعد از پیروزی و استقرار حکومت وحشت و خشونت در افغانستان، تمام زیربناهای افغانستان را تخریب و تمام آهن غرازه ها و حتی استخوان مرده های مردم افغانستان را به پاکستانی ها فروختند!. در باره لین ها و+ کابل های برق و سیم های "ملی بس ها"ی برقی کابُل و کابل های برق زیر زمینی کابُل، کابُلی ها می گفتند : طالبان و مجاهدین ( هر کدام در دوره خود شان ) ما را اسیر گرفته بزور می بردند، کابل ها را از زیر زمین بر سر مان می کشیدند و آتش میزدند و  میس های آنها بر سر ما جدا می کردند؛ تا مس های خالصش را بی برند پاکستان بفروشند!!.

یک مورخ معاصر افغانستان می گوید : مجاهدین و طالبان در افغانستان تربیت می شدند و آموزش می دیدند که قبل از کشتار مردم افغانستان، اول زیر بناهای آن کشور را  تخریب کنند!.

لذا این ائتلاف ضد جنگ انگلیستان نمی دانند که :

1- تمام زیر بنا های افغانستان در دوره حکومت مجاهدین یعنی قبل از طالبان و حکومت وحشت و خشونت طالبان، تماماً نابود شده بود، حتی قبرستان های مردم افغانستان برای در آوردن استخوان های مرگان تخریب کرده بودند!! ... ؛

2- نمی دانند که ما قبل از شکست طالبان و آمدن نیروهای امریکا و ناتو هیچ سرگ پخته ، شفاخانه ( درمانگاه و بیمارستان) ، مدرسه ، دانشگاه ...  را نداشتیم.  تمام این چیز های مدنی ای را که هم اکنون میشنوند که افغانستان دارد ؛ بعد از استقرار نیروهای صلح و ضد تروریسم امریکا در افغانستان، مردم افغانستان به کمک نیروی صلح دولت های غربی بدست آورده اند؛

 3- این ائتلاف ضد جنگ انگلیس، یک قیاس و مقایسه مع الفارق و ناهم گون دارد! و آن این که آنها افغانستان را با عراق مقایسه می کنند! و نتیجه می گیرند که ادامه سیاست بوش در افغانستان بد است. این تشبه و مقایسه و نتیجه گیری، مثل این می ماند که یک بیمار تبرکلوس(سیل) را با بیمار تمورمغزی مقایسه کرده بگوییم : همانطور که عمل جراحی برای بیمار تبرکلوسی خوب نیست، برای بیمار تومورمغزی هم مأثیر نمی باشد. حال آن که تومورمغزی راهی ندارد جز عمل جراحی، بیمار عاقل مجبور است بی پذیرد که در قبال نابودی سلولهای مخرب تمورمغزی  صد ها سلول سالمش را از دست بدهد، تا حد اقل به حیات خودش ادامه داده و زخم ها التیام یافته و سلامتیش را باز یابد. لذا این گونه نتیجه گیری خیلی بدور از انصاف است که بگوییم؛ چون سیاست بوش در عراق نتیجه خوبی نداده است، پس در افغانستان هم نتیجه نمی دهد ... .

4- در طول حکومت کرزی راهای مسالمت آمیز و منطقیی زیادی بوسیله نیروهای صلح و ناتو برای طالبان پیش کش شد که این گروه خشونت و وحشت از این فرصت سؤاستفاده کرده از کانال های ناسیونالیستی و  تعصبات قومی نژادی دستگاه حکومت کرزی ، در داخیل نهاد های سیاسی و نظامی افغانستان نفوز کردند و در برون از دستگاه حکومت کرزی به ترور خشونت شان ادامه دادند و می دهند. این گروه وحشت و خشونت، به هیچ منطق انسانی تمکین نمی کند، تنها زبان قابل فهم آنها جنگ است و جنگ. لذا مردم افغانستان و نیروهای صلح مجبورند برای امنیت افغانستان و جهای با آنها بی جنگند؛

5- از آنجایی که در دوره حکومت کرزی، بخاطر گرایش های پشتونیسم، در تمام نهاد های دولتی نیرو های طالبان و گلبدین، راه یافته و لانه کرده اند، از نهاد های فرهنگی- سیاسی گرفته ... تا نیروهایی نظامی و ارتش افغانستان؛ به همین دلیل است که هزاران قبضه سلاح کمکی امریکا به نیروهای نظامی افغانستان مفقود شده بدست طالبان قرار گرفته است. از آن جایی که اعتماد به نیروهای نظامی افغانستان در مبارزه با تروریسم طالبانی ممکن نمی باشد، چاره نیست جز ازدیاد نیروهای نظامی ناتو و امریکا.