بسم الله الرحمن الرحیم
لابی های همدرد و دلسوزمهاجرین در ایران
«این اقدامات، نتیجه‌ی همکاری مشترک بین مسئولین مرتبط جمهوری اسلامی ایران و جامعه‌ی فعال مهاجر است، که با نیت خدمت و رفع نگرانی‌ها انجام گرفته و باید به‌درستی ارج نهاده شود.
نسبت‌دادن این روند به اقدامات اخیر یا فردی، هرچند ممکن است از سر حسن نیت باشد، اما به‌صورت ناخواسته می‌تواند تلاش‌های پیشین و جمعی را نادیده بگیرد و زمینه‌ساز برداشت‌های ناصحیح شود.
چنین ادبیات‌هایی، اگر بدون دقت و توجه به سوابق و زحمات دیگران بیان گردد، ممکن است موجب تضعیف انگیزه‌ی فعالان فرهنگی، اجتماعی و حقوقی مهاجرین و حتی دلسردی مسئولینی گردد که با نگاه انسانی در کنار مهاجرین ایستاده‌اند.»
مسئله مهاجرین آسیب‌پذیر افغانستانی، واقعیتی پیشینی و جمعی است؛ نه دستاوردی تازه و فردی
در روزهای اخیر، برخی اظهارات عمومی و رسانه‌ای به گونه‌ای مطرح شده که گویا توقف روند بازگشت مهاجرین افغانستانی آسیب‌پذیر از سوی جمهوری اسلامی ایران، نتیجه‌ی گفت‌وگوها یا اقدامات اخیر برخی افراد یا مجموعه‌ها بوده است. در حالی‌که مسئله‌ی مهاجرین آسیب‌پذیر، از جمله اقشاری چون فرماندهان نظامی، مسئولان دولت پیشین، نمایندگان سابق مردم، زنان بی‌سرپرست، کودکان، سالمندان، بیماران خاص، و افراد دارای پرونده‌های درمانی یا امنیتی، سال‌هاست که یکی از موضوعات مهم، جاری و انسانی در تعاملات جمهوری اسلامی ایران، فعالان مهاجرت و جامعه مدنی مهاجر، و نهادهای مرتبط در افغانستان به شمار می‌رود.
این رویکرد، حاصل تلاش‌های پیوسته، خردمندانه و غالباً بی‌نام‌ونشان صدها فعال مهاجرین، علما، نهادهای مدنی، مراکز دینی، سازمان‌های فرهنگیاجتماعی، مسؤلین هیئت های مذهبی و نیز رایزنی‌های مسئولانه‌ی بسیاری از مدیران دلسوز در دو کشور بوده است. به‌ویژه در سالهای اخیر، سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در قبال مهاجرین، با رویکرد انسانی و با در نظر گرفتن کرامت ذاتی افراد، به‌گونه‌ای تنظیم شده که مهاجرین دارای شرایط خاص از شمول طرح‌های بازگشت یا اخراج، مستثنا شوند.
شواهد میدانی ثبت‌نام‌های ماه‌ها پیش، مؤید پیشینه‌ی تلاش‌هاست
در واقع، بررسی‌های میدانی و مشاهدات فعالان اجتماعی نشان می‌دهد که رسیدگی به وضعیت اقشار آسیب‌پذیر، از ماه‌ها پیش در شهرهایی چون قم، تهران، مشهد، اصفهان و... آغاز شده است. نهادهای ذی‌ربط، از طریق همکاری با فعالان مهاجر، فرم‌های خاص ثبت‌نام را در اختیار افرادی قرار داده‌اند که به دلایل امنیتی، سیاسی یا درمانی، امکان بازگشت به افغانستان را نداشته‌اند. در بسیاری موارد، حتی اگر گذرنامه فرد منقضی شده بود، امکان تمدید ویژه برای ادامه اقامت نیز فراهم گردیده است.
این اقدامات، نتیجه‌ی همکاری مشترک بین مسئولین مرتبط جمهوری اسلامی ایران و جامعه‌ی فعال مهاجر است، که با نیت خدمت و رفع نگرانی‌ها انجام گرفته و باید به‌درستی ارج نهاده شود.
نسبت‌دادن این روند به اقدامات اخیر یا فردی، هرچند ممکن است از سر حسن نیت باشد، اما به‌صورت ناخواسته می‌تواند تلاش‌های پیشین و جمعی را نادیده بگیرد و زمینه‌ساز برداشت‌های ناصحیح شود.
چنین ادبیات‌هایی، اگر بدون دقت و توجه به سوابق و زحمات دیگران بیان گردد، ممکن است موجب تضعیف انگیزه‌ی فعالان فرهنگی، اجتماعی و حقوقی مهاجرین و حتی دلسردی مسئولینی گردد که با نگاه انسانی در کنار مهاجرین ایستاده‌اند.
ما بر این باوریم که موضوع مهاجرین، مسئله‌ای ملی، انسانی، اخلاقی و فراشخصی است و باید با همین منطق و روحیه‌ی جمعی پیگیری شود؛ نه با تبلیغات فردی یا مصادره‌گونه.
بدیهی است برخی شواهد و دلایل روشن دیگر نیز در اثبات این حقیقت وجود دارد که به‌دلیل ملاحظات امنیتی و مصالح عمومی جامعه مهاجر، از بیان عمومی آن‌ها خودداری می‌شود.
ضمن قدر دانی از فعالان دینی، فرهنگی، اجتماعی و حقوقی مهاجرین، دست تک تک کسانی که برای حل مشکلات ملت مظلوم افغانستان، به‌ویژه مهاجرین، سخنی می‌زنند، قلمی و قدمی صادقانه بر می‌دارند، می‌بوسم و با محبت این دستان قدرتمند را می‌فشارم.
برادر کوچک شما بزرگواران
سید نور احمد موسوی مبارز
تاریخ: 1404/2/9
