عاقبت بخیری چیست؟

... اگر از تلاش­های سختکوشانه­ای انسان­ها سوال نمایید که برای چه چیزی و چه امری مهمی خود شان را این همه به زحمت میاندازند؟ به نظر شما چه جواب خواهند داد؟

اگر در همین راستا شما مورد پرسش قرار بگیرید چه جوابی دارید؟

فکر می کنید، سوالی آسان است؟! ... اصلاً! زیرا جواب این سوال بستگی تام به تفاوت­های مبانی فرهنگی و جهان­بینی انسان­ها دارد. شاید شما برای خودتان جواب را آماده داشته باشید، آن هم چیزی جز این کلمات نخواهد بود: برای "سعادت"، "خوشبختی"، "نیکنامی" و "عابقت بخیری". این کلمات در خارج ذهن و عالم واقع، مصادق برای آنها نشان داده می شود که تلاش برای بدست آن برای دگری کمال بدبختی، نافرجامی و بدنامی محسوب می­شود. دلیل این تعارض مصادق، چیزی نخواهد بود جز همان تفاوت­های بنیادی در جهان بینی که نتیجه اش تفاوت­های فرهنگی است. ولی با وجود تعارض مصادق در کلمات فوق، موارد هم وجود دارد که تفاوت فرهنگی در پذیرش قلبی آن نمی­تواند تأثیر بگذارد. چرا؟

انسان­ها برای دست رسی به اهداف خودشان از این راهکارها بهره می­برند:

الف: تلاش می کنند که برای رسیدن به اهداف شان چه کسانی را باید همیشه مدنظر داشته باشند؛

ب: چگونه رضایت آن ها را بدست بیاورند؛

ج: تا آن اشخاص دانا و توانا با قدرتمندی که دارند، در رسیدن به اهداف شان یاری و همکاری نمایند.

حال اگر تمام دانایی و توانایی به علاوه مهربانی، منحصر، به یک فرد باشد و ما او را خوب نشناسیم، ولی کسی و کسانی هستند که از او بالاترین مساعدت ها را گرفته و طریق ارتباط و جلب ترحم مساعدت او را خوب میداند؛ آیا بهتر نیست که به او مراجعه کرده از اتلاف تلاش­های واهی برای دل بدست آوردن کسانی که ما فکر می کنیم او دانا و توانا در رساندن به اهداف و مقصود ماست که بعد ها برای مان کشف می شود که او هم چون خودمان، انسان ناتوانی بیش نیست؛ بهتر نخواهد بود که از همان اول بدون اتلاف عمر به آن فرد دانا و توانای مطمئین منحصر فرد مراجعه نماییم؟.

 این فرد منحصر به فرد را امام سجاد(ع) این گونه معرفی نموده و به ما می­آموزد که چه چیزهای موجب سعادتمندی و عاقبت بخیری ماست که آرزوی برآورده شدنش را نماییم؛ این نکته را هم به ما گوش زد می نماید که نهایت قطعی زندگی که ازش راه مفری نیست، این است؛ و رسوایی بزرگ کجا و چیست؟ جهت رهایی از آن رسوایی بزرگ چه کارهای باید انجام دهیم... که حضرت این راهنمایی های طلایی را در قالب دعا و تمنا از حضرت حق (در دعای یازدهم صحیفه سجادیه) به ما تذکر می دهند:

(1) یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلِّ ذِکْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُکْرِکَ عَنْ کُلِّ شُکْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِکَ عَنْ کُلِّ طَاعَةٍ.

 بقیه مطالب در ادمطلب کلیک و مطالعه نمایید