خود آزمایی­ی نیک سیرتی

... سال گذشته، روزهای دوشنبه خانم استاد جلالی میامد در دپاتمینت ما، مطالب خوبی را با بهترین شیوه که اصلاً احساس خستگی نمی کردیم به ما می گفت. در بیان مطالب خودش شیوه جالب توجهی داشت! و آن این بود که حاضرین در دپاتمینت را به تلاش کنجکاوی ذهینی وامیداشت. مثلا می­خواست بگوید: اگر آدم نمیتواند کار های نیک انجام دهد، خوب است که آدم آروزی نیک خودش را مرور نماید تا قدرت ذهنی انسان به صورت ناخود آگاه انسان را به آن سوی هدایت کند ... برای آن که به صورت متکلم وحده سخن نگفته باشد گفت: سه دقیق فرصت دارید که همه درباره آروزهای خودتان بیاندیشید. بعد از سه دقیقه هر کسی را که گفتم، به مدت یک دقیقه بدون شرم آزرم و خود آرایی خداپسندانه اندیشه های نیک خود شان در جمع بیان نماید.

بالاخره هر کدام از اساتید آروزی های نیک بسیاری را گفتند که در آن میان آروزی کمک به انسان های فقیر، امنیت ... بیشتر خود نمایی می­نمود؛ کمی ناامید شدم که هیچ کسی آرزویی زیارت و حج را نداشتند... همین چند روز پیش به صورت اتفاقی یک کتاب را در یکی از کتاب فروشی­ها، توجه مرا جلب کرد و چند جای آنرا باز کرده به صورت گزرا مطالعه کردم که به این مطلب برخودم که پیشوایان دینی ماهم آرزوی های نیک شان غیر از حج و زیارت بوده است! که در آن کتاب خواندم و منبع را هم معرفی کرده بود. منبع آنجا را در کف دستم نوشتم. امروز همان مطلب را در نرم افزار اسلامی جستجو کردم و متن آنرا بدست آوردم که خدمت شما تقدیم می­شود:

  ... امام باقر علیه السّلام فرمود: ... اینکه خانواده‏اى از مسلمانان را سرپرستى کنم و از گرسنگى سیرشان سازم و تن برهنه آنان را بپوشانم و آبروى آنان را نگاه دارم، برایم خوشتر از آن است که یک حج گزارم (دو حج بجای آورم، سه حج ...) و یک یک شمرد تا به ده حج رسید و ده تا ده تا شمرد تا به هفتاد حج رسید  .   یعنی سیر نمودن گرسنه ای، پوشاندنی برهنه ای و حفظ نمودن آبروی فقراء آبرومند، ثوابش از هفتاد حج امام باقر علیه السلام بالاتر است! تا چه رسد به حج امثال بنده و شما که اگر هزار حج به جای آوریم شاید یکی آنها مقبول و قبول حق نباشد.

پس بنابر این، در این ماه مبارک پر برکت رمضان سعی نمایید، از فقراء، بویژه در کشور فقیر و فقیز ساز افغانستان که اگر بنا شود حاجیان قبل از وجوب حج به گردن شان به فقراء برسند، هیچ کسی در افغانستان، از راه بدست آوردن مال حلال حاجی نخواهد شد.

متن روایت: 

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ‏ لَأَنْ أَحُجَّ حِجَّةً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ رَقَبَةً حَتَّى انْتَهَى إِلَى عَشَرَةٍ وَ مِثْلِهَا وَ مِثْلِهَا حَتَّى انْتَهَى إِلَى سَبْعِینَ وَ لَأَنْ أَعُولَ أَهْلَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ أُشْبِعَ جَوْعَتَهُمْ وَ أَکْسُوَ عَوْرَتَهُمْ وَ أَکُفَّ وُجُوهَهُمْ عَنِ النَّاسِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَحُجَّ حِجَّةً وَ حِجَّةً وَ حِجَّةً حَتَّى انْتَهَى إِلَى عَشَرَةٍ وَ مِثْلِهَا وَ مِثْلِهَا حَتَّى انْتَهَى إِلَى سَبْعِین‏ (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ، ص: 141/  ثواب الصدقة ...)