آنگونه که باید انتظار می رفت که مسأله و معضل کوچی ها حل شود، نشده است. دلیل آن هم این است که در افغانستان بر خلاف شعار های «وحدت ملی»، در میدان عمل چنین نیست. تا کنون در هیچ دوره ای این شعار «وحدت ملی» به اندازه امروز خدشه دار نشده بود! در تمام اداره جات، تا مجلس را مسائل نژادی و تعصبات قومی پور کرده است!
یکی از علامت های عدم اتحاد ملی، مسأله کوچی هاست که بر اساس فرمان یک بخش دار دوره عبد الرحمن جابر، بنام یعقوب خان، به عنوان یک سند استفاده می شود. حتی خود کرزی و حلقات اطراف او می گوید: « ما این فرمان را نمی توانیم لغو کنیم»!

کرزی و اطرافیانش تلاش می کنند که مسأله کوچی ها را با پشتون های ملت افغانستان گره بزنند! کوچی ها در ملیت با پشتون ها یکی نیست، گرچتذ در قومیت از یک قوم است [ تاجک هم با تاجک های تاجکستان و ایران از یک قومند و همین طور بقیه اقوام موجود با اقوام دنیا، آنها هم کوچی بازی در بیاورند؟!] حال آن که وردک پشتون است، غزنی پشتون است، از حضوری کوچی ها ناراضی و متضررند.
کوچی ها مسأله بهسود دایزنگی نیست، مسأله هزاره گی نیست، یک معضل ملی است.
? (آری! اگر مسأله علف چرانی کوچی ها، باز شود و درست تفهیم گردد، یک فاجعه زیست محیطی جهانی است، نه یک مسأله ملی، چون گله های بزرگ آن چنانی کوچی های تمام پوشیش گیاهی ملی ما را تبدیل به خاک سیاه می کنند. تلاش در جهت سمتی و منطقه ای کردن کوچی ها یک خیانت ملی محسوب می شود.)