1- آن چه در این مورد از پیامبر -ص- نقل شده است چنین است : أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة ؛ من و علی -ع- دو پدر این امت هستیم ( بحارالأنوار 16 95 باب 6)

2- در روایات وارد شده است که انسان دارای دو نوع پدر است ؛ یکی پدری که منشا تولد وپیدایش انسان است و دیگری پدر روحانی و معنوی که عهده دار تربیت و کمال روحی و معنوی او است .

3- بر این اساس می توان گفت همه معصومین -ع- به لحاظ نقش تربیت معنوی و روحانی و هدایت و ارشاد امت حق پدری بر گردن امت دارند و حتی این مطلب در مورد معلمان و مربیان نیز صدق می کند یعنی آنها پدران معنوی و روحانی هستند؛

چنانکه در روایت دیگر رسول خدا ص برای انسان کامل سه نوع پدر معرفی می نماید: «الآباءُ ثَلاثَةٌ: أبٌ وَلَّدَکَ، و أبٌ زَوَّجَکَ، و أبٌ عَلَّمَکَ» (تحریر المواعظ العددیّه ص247)

سوال این است که : کدام یک از این سه پدر در رشد انسانها اهمیت بیشتری دارد ؟

در آیات متعدد قرآن، از جمله پنچ آیه نخست سوره علق، آیه 82 سوره فاطر، آیه 962 سوره بقره، آیه 9 سوره زمر، آیه 11 مجادله و... و احادیث متعدد از پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین علیهم السلام، مبین و مؤید ارزش زاید الوصف مقام دانش ، معلم ( استاد ) و دانشمند هستند. از دیدگاه آیات قرآن و احادیث، راه های مـتعددی بـرای ابراز احترام ومحبت نسبت به استاد وجود دارد که برخی از مهم ترین آنها عبارت اند از: 1. ارج نهادن به مقام استاد؛ 2. تواضع و فروتنی در برابر استاد؛ 3. رعایت آداب سخن و گفتن و رفتار با استاد؛ 4.چشم پوشی از برخی اشتباهات احتمالی استاد.